Week 1: Township, Kippenvoet en Champagne

Week 1: Township, Kippenvoet en Champagne 17 februari 2016

Hoi iedereen, mijn tweede blog schrijf ik al na een week, want ik heb ondertussen al veel dingen meegemaakt. Ik ben vorige week gestopt op maandag, en de volgende dag heb ik gelijk weer bijzondere dingen meegemaakt.

Dinsdagmiddag gingen we namelijk met een bus een tocht maken door de township dat bij Port Alfred hoort. Misschien moet ik eerst even een uitleg geven van wat een township precies betekent. Zoals jullie in mijn vorige blog misschien wel hebben kunnen lezen, is het verschil tussen arm en rijk enorm groot in Zuid-Afrika, dit was al duidelijk vanaf het moment dat ik het vliegtuig uitstapte. Helaas is dit vaak ook gebonden aan de huidskleur van de mensen. De armen en rijken leven hierom ook vaak in verschillende gedeeltes, waardoor veel steden (aan de East Coast tenminste, waar ik verblijf) uit twee delen bestaan; een vaak kleiner, gebied met rijke mensen en een groot gedeelte, vaak iets verder afgelegen van het centrum waar veel arme mensen wonen en wat een township wordt genoemd.

Van tevoren wisten we al dat we deze tour gingen doen en ik had er toen een wat dubbel gevoel bij. Het is natuurlijk nogal raar om met een busje door een gebied te rijden puur om te kijken hoe de mensen daar leven en om te zien hoe arm ze zijn. Achteraf ben ik toch blij dat ik meegegaan ben, het was erg indrukwekkend en je ziet met je eigen ogen wat nou echt armoede is.

De township lag enkele kilometers van het centrum van Port Alfred, gelijk bij het begin van de township keken we onze ogen al uit. Vervallen huizen van beton of klei, kleine stukken grond en enorm veel vuilnis in de straten. Er liepen hier en daar ook wat dieren rond, op straat of op de kleine erfjes, kippen, honden, geiten en zelfs varkens en koeien. We kwamen precies in de drukte terecht, want blijkbaar waren alle scholen net uit en dus liepen er overal kinderen in uniformen door de straatjes. Het busje ging in de township bij verschillende dingen langs, initiatieven van Stenden Hogeschool en de overheid om het leven in de townships te verbeteren. Zo zagen we een plek opgezet door Stenden, waar mensen uit de townships ICT vaardigheden op konden doen, een boksschool, een kerk en een dagopvang voor kinderen. Bij deze dagopvang mochten we een kijkje binnen nemen. Hier lopen studenten van Stenden stage en zorgen voor dagelijks vermaak van de kinderen, buiten schooltijden, en proberen met educatieve methodes de kinderen dingen bij te leren. Er werd ons verteld dat de dagopvang als doel heeft om de kinderen van de straat te houden en van de vuilnisbelt, waar veel kinderen rondzwerven om waardevolle spullen te vinden. Iemand van onze groep vroeg of ze ook een liedje voor ons wilden zingen, dat wilden ze wel. Het gezang van de kinderen was echt prachtig en ging echt door merg en been. Je realiseert je dan opeens hoe die kinderen leven en hoe fijn het is dat de dagopvang er voor hun is. Het derde lied was een lied waarin ze de mensen van Stenden toezongen en bedankten voor de steun, ze zongen onder andere: "Stenden people, lovely people, far away from here, one day we will meet you and we will love you." Dan realiseer je je echt hoe belangrijk je voor hun bent, simpelweg door collegegeld te betalen, waarvan een gedeelte naar deze projecten in de township gaat. Iedereen stond in de zaal stil van verbazing, met een brok in de keel en kippenvel (Ik zal proberen een filmpje ervan bij te voegen, als het internet meewerkt).

Na een korte kennismaking met de kinderen gingen we de bus weer in, verder heuvelopwaarts. Er zijn inmiddels veel vragen en zo krijgen we dus nog meer te weten over het leven in de township. Zo krijgen de kinderen bijvoorbeeld schooluniformen van de overheid als de ouders het zelf niet kunnen betalen en probeert de overheid het voor zoveel mogelijk kinderen mogelijk te maken om naar school te gaan. Verder heuvelopwaarts kwamen we in het aller armste gedeelte van de township, wat erg duidelijk was. Alle huizen waren hier vrijwel zelf gebouwd met gevonden materialen, echt een krottenwijk dus, zoals je die wel eens op tv of op internet hebt gezien. Dit was wel echt even bizar, de mensen hier hadden vrijwel helemaal niets, gelukkig waren er door de overheid regentonnen geplaatst, zodat ze in ieder geval drinkwater dichtbij hadden, maar verder waren de wc's zelfgebouwd, lag er overal rotzooi en speelden de kinderen met kapot speelgoed, waarschijnlijk van de vuilnisbelt vandaan gehaald.

Hierna zouden we naar de vuilnisbelt toe rijden. Op de weg er naartoe werd het verschil tussen de verschillende inkomensgroepen in Zuid-Afrika nog eens heel pijnlijk duidelijk. Bovenaan de heuvel lag namelijk een vliegschool, inclusief luxe resort. Mensen leren hier vliegen en genieten van hun vakantie, terwijl ze, wanneer ze de voordeur uitlopen, de township in het dal kunnen zien liggen, waar mensen zichzelf in leven proberen te houden. De vuilnisbelt was vervolgens wel het meest schokkende aan de trip, het was groot, smerig en onhygiënisch. Kleine kinderen liepen, soms op blote voeten, door de bulten met afval, op zoek naar iets waardevols waar ze geld voor kunnen krijgen. Glas en chemische stoffen kunnen deze kinderen ieder moment verwonden, elke dag doorbrengen op deze plek is gevaarlijk en erg ongezond. Naast kinderen lopen er ook vrouwen (soms hoogzwanger), mannen en koeien rond over de vuilnisbelt. Zodra er een vuilniswagen binnen komt springen de kinderen, mannen en vrouwen zo snel mogelijk op de vuilniswagen, met gevaar voor eigen leven, om maar als eerste bij de nieuwe lading afval te komen en als eerste iets waardevols te kunnen vinden. De kinderen verdienen ongeveer 200 Rand per maand met deze activiteiten, wat neer komt op ongeveer 10 tot 11 euro per maand. Onze gids beantwoord vervolgens nog de vraag of de overheid geen huizen voor deze mensen bouwt. Dat doet de overheid inderdaad, de overheid verhuurd deze huisjes voor ongeveer 600 Rand per maand (€35), de meeste mensen kunnen dit echter niet betalen en proberen het te verhuren, terwijl ze zelf in de township blijven wonen en van het gekregen geld leven, het initiatief van de overheid heeft dus weinig nut. Deze middag en de tour zal nog lang in mijn geheugen gegrift staan en het heeft ook lang geduurd voordat ik de juiste woorden vond om dit hier neer te zetten.

Diezelfde avond was er door Stenden een diner georganiseerd, hier waren allemaal Zuid-Afrikaanse specialiteiten voorbereid en ook was er een soort marktje georganiseerd waar bedrijfjes zichzelf konden promoten aan de nieuwe studenten, zoals fitnessbedrijven, surfscholen, backpack organisaties en lokale cafeetjes. Bij de specialiteiten zaten bijzondere dingen. Zo heb ik bijvoorbeeld schapenmaag geproefd (het klinkt viezer dan het is) en een kippenvoet, ja een KIPPENVOET, met de nagels er nog aan. Anderen hadden in plaats van een kippenvoet een kippenhoofd, wat ik toch net iets te onsmakelijk vond. Gelukkig waren er naast deze bizarre snacks ook nog genoeg andere lekkernijen.

Op de vrijdag was het erg mooi weer, we waren uitgenodigd om met wat Zuid-Afrikanen naar een strandje aan de Kowie River (de rivier die door Port Alfred stroomt) te gaan. Daar gingen ze namelijk een braai (Zuid-Afrikaanse barbecue) organiseren en samen gezellig wat drankjes drinken. Al gauw bleek dat een hele grote groep hier naartoe kwam. Ik heb die middag heel veel mensen leren kennen, vooral Zuid-Afrikanen, en veel plezier gehad. Er werd gepraat, gevoetbald, cricket gespeeld en gezwommen, een topmiddag!

Zondag was het Valentijnsdag, voor die dag besloten we met een groepje mee te doen aan een Champagne ontbijt, wat georganiseerd was in een resort 20 minuutjes van Port Alfred. In totaal gingen zo'n 45 studenten ook die kant op. Het eten en de champagne was onbeperkt, dat hoef je mij geen twee keer te vertellen natuurlijk. Ik zat wel overduidelijk aan een tafel die hier ook dankbaar gebruik van maakte, vooral van de champagne. Het gevolg was dat ik erg vrolijk was en om half twaalf 's ochtends al koprollen achterover aan het maken was van de heuvels van het golfveld achter het resort. Ook de trampoline en het zwembad heb ik dankbaar gebruik van gemaakt. Na dit ochtendje was ik gedwongen om onder invloed mijn huiswerk nog te maken, wat met veel moeite, toch goed gelukt is.

's Avonds hebben we Valentijnsdag nog eens afgesloten in een bar/lounge/tuin in Port Alfred, waar ook veel studenten aanwezig waren. Ook dit was erg gezellig, maar hier heb ik het maar op een paar biertjes gehouden, ik had de volgende dag om 8 uur 's morgens namelijk weer gewoon les.

Voor aankomende weekend hebben we een tripje met een gehuurde auto gepland naar Allisdale, een plek waar andere studenten van Stenden studeren, onderweg rijden we langs een national park, dus hoop ik de eerste plaatjes van wilde dieren vast te kunnen leggen, ik kijk er in ieder geval erg naar uit! Ik laat snel weer wat van me horen!

PS. De foto's komen er later nog op te staan, het internet is hier namelijk erg slecht, de foto's van mijn vorige blog zijn ook pas een paar dagen later geplaatst, dus als je nog niks of heel weinig ziet moet je later nog maar eens terug kijken.